سوگند، خواننده ایرانی مقیم آلمان، که با آهنگ‌های "ساعت برگرد" و "بلیت یکطرفه" خود را از پیشینه اش در موسیقی رپ جدا کرده بود، بعد از مدتها سکوت با موزیک ویدیوی جدیدی به صحنه بازگشته، موزیک ویدیوی "دلُم" که بازخوانی یک آهنگ محلی قدیمی است دو دنیا را درهم می آمیزد - دنیای سنت و دنیای امروز. خود سوگند در این ویدیو با نقاب محلی و در عین حال ظاهری امروزی می خواند و برخلاف بیشتر موزیک ویدیوهای ایرانی این بار مرد جوانی در ویدیو می رقصد. این آخرین ویدیوی سوگند پیش از انتشار آلبوم جدیدش خواهد بود.
سوگند بعد از چند مصاحبه در شبکه فارسی وان دوبی در نوروز ۹۳ از نظرها ناپدید شد و ناگهان با ویدیوی جدیدش " دلُم " تولید رادیو جوان، به صحنه برگشت. ویدیوی " دلُم " اجرای متفاوتی از یک آهنگ محلی است. به کارگردانی بهزاد و سجاد که این ویدیو اولین کارشان به حساب می آید.
ویدیو مانند خود آهنگ، بنیادی محلی ولی روبنایی الکترونیک دارد، دو دنیا را آشتی می دهد. نقاب و روبنده سوگند با لباسی امروزی و مرد جوانی که نیمه برهنه با شلواری محلی می رقصد. این ویدیو گویی لایه های مختلف زمانی و مکانی زندگی خود سوگند را در خود خلاصه کرده، کسی که در خانواده اهل موسیقی سنتی بزرگ شده، رپ فارسی خوانده و موسیقی جاز آلمانی کار کرده.
سوگند می گوید: "من این آهنگ رو از بچگی تو خونه مون می شنیدم، آهنگ مورد علاقه پدربزرگم بود و همیشه دوست داشتم که خودم بخونمش. با توجه به اینکه قبل از من خانم گلوریا روحانی و خانم هایده خونده بودنش، من کاملا از نگاه دیگه ای باید بازخونیش می کردم. می خواستم آهنگ قدیمی محلی رو به روش امروزی بخونم و خواستم ویدیوی این آهنگ مثل آهنگش باشه. تلفیق دو دنیای ما. بنابراین خودم با نقاب که نماد جامعه سنتیه ظاهر شدم ولی با موهای کوتاه و لباسی امروزی تا که تلفیق این دو دنیا رو به شکل هنری نشون بده، دنیایی که نسل من باهاش زندگی می کنه. تنظیم آهنگ از "ام جُوبی" (Mjoobi) هست که تمام آهنگ‌های آلبومی که در پیش دارم رو هم سازبندی و تنظیم کرده. آلبومی که این آهنگ و دو آهنگ دیگه ام که خیلی گل کرد ("ساعت برگرد" و "بلیت یکطرفه") جزوش خواهد بود."
چرا سبک نئودیسکو؟
اجرای جدید "دلُم" به سبک Nu Duisco یا نئو دیسکو تنظیم شده. نئو دیسکو بیشتر از ده سال است که در اروپا پا گرفته و نشانه بازگشت نسل امروز به روزهای آغازین موسیقی رقصی الکترونیک است. سبکی است که ضربهای پر سرعت رقصی با صداهای آرامی در پس زمینه شنیده می شود. مثل سال‌های اول موسیقی الکترونیک صدای سینتی‌سایزر در این سبک استفاده می شود. هم می توان با آن رقصید و هم می توان به فکر فرو رفت. نودیسکو در عین حال بهره گرفته از سبک ملایم مینیمال است که این روزها در آلمان طرفدار پیدا کرده، موسیقی رقصی ای که خالی از صداهای شلوغ و پر سر و صداست و فضای بزرگ و یکدستی را برای شنونده تجسم می کند. این نوع تنظیم است که شاید به این اجرای جدید آهنگ "دلُم" حالت آرامش بخش می دهد.
ازانتقام تا آشتی
سوگند خواننده ای است که از دل گروه انتقام (گروه دو نفره رپ به همراه فریناز، مقیم هلند) بیرون آمد، گروهی که در آغاز رپ فارسی حرف‌های متفاوتی می زد. صدای پرقدرت سوگند آوازها را می‌خواند و فریناز رپ‌ها را می گفت. سوگند بعد از پایان گروه انتقام در بین همشهریان آلمانی اش به عنوان یک آوازه خوان و در بین ایرانیان به عنوان یک رپر شهرت پیدا کرد. سوگند حتی به زبان آلمانی آهنگ ساخته و خوانده و به زبان فارسی ترانه های خودش را اجرا کرده و در چند ترانه همصدای خواننده گان رپ بوده (برای مثال آهنگ "ساعت ۵" با پایا و تهم، "راه نجات" با رضا پیشرو و اخیرا "یادته" با عرفان.)
سوگند با اینکه فارسی را با خط لاتین می نویسد به زبان روزمره جوانان داخل ایران تسلط دارد و توجیه احساساتش با تفسیرهای مختص به خودش که با نگاه نسل امروز یکسان است از توانایی هایی است که او را از بقیه خواننده های زن هم‌نسلش متمایز می کند. صدای سوگند و کلامش که از بستر بی پروای شعر رپ برمی خیزد او را به یک خواننده ایرانی پر قدرت نسل امروز تبدیل کرده است. او در کارهایش دنیا و زندگی روزمره را از دید یک دختر امروزی بیان می کند. دغدغه ها و خواسته ها و فشارها و راهگشایی هایش را در شعرهایش می آورد و از ته دل بیانشان می کند.
سوگند از بستر اجرای زنده برخاسته. خواننده استودیویی نبوده که وابسته به تکنولوژی باشد. او در کلوپ‌های جاز اجرا داشته و در خانه ای بزرگ شده که موسیقی اصیل و سنتور پدرش راهنما و معلمش بوده.
او با خانواده اش مهاجرت کرده و با یک جامعه غریب و زبان غریب‌تر آلمانی اُخت شده است.
سوگند ایام نوروز امسال در اروپا و دوبی همراه عرفان و سامی بیگی کنسرت اجرا کرد و بعد تمام تابستان از او خبری نبود تا شب دوازدهم مهرماه که در شب ایرانیان ۴B کلوپ کاوالی (CAVALI) دوبی ظاهر شد. نمی شود اسم کارش را کنسرت گذاشت چرا که نه نوازنده ای همراهش بود و نه مدت زیادی روی صحنه کوچک آن خواند. ولی بیشتر تماشاچیانی که آنجا حضور داشتند متوجه نقطه ضعفی نشدند و تحت تاثیر قرار گرفتند.
سوگند می گوید: "من همین سه تا آهنگ اخیرم رو اونجا خوندم، اول همه فکر می کردن که دارم لب می زنم ولی وقتی که "ساعت برگرد" رو با گیتار اجرا کردم همه متوجه شدن که نه. دیگه هم کنسرتی ندارم تا آلبومم بیرون بیاد و به اندازه یه کنسرت آهنگ داشته باشم."
سوگند آهنگ‌های زیادی با گیتار اجرا کرده که به طور پراکنده در اینترنت پیدا و محو شدند و کمتر کسی آنها را شنید. مثل آهنگ "دوره زمین" که بیشتر در مایه رپ است و در همین سبک آهنگی که گویی "خاله زنک" نام داشت و آن را در کنسرت اجرا می کرد و آهنگ جذابی درمورد آداب از دست رفته ایرانی و سنت غیبت کردن بود. یا آهنگ "خواب" که بیشتر شباهت به اجرای آر اند بی به زبان فارسی دارد یا برعکس آن آهنگ "هیچکی مثل من" که اولین بار در حالی که در اتوبوسی در سوئد به طرف محل کنسرت بعدی می رفت با گیتار زمزمه می کرد. حال و هوایی که به شکل کاملتری در آهنگ "ساعت برگرد " جلوه کرد.
آهنگ "دلُم" و آهنگ "بلیت یکطرفه" که سوگند به سبک جاز آن را خوانده مشخص نیست در کجا فیلمبرداری شده.
سوگند می گوید: "برای ضبط آلبوم جدیدم از آلمان میرم و تا آلبومم تموم نشه بر نمی گردم".
معلوم نیست سوگند به کجا سفر کرده اما امید است که در این بازار موسیقی ایرانی که خواننده های زنش انگشت شمارند و در بیان حرف‌های نو محافظه کار، سوگند جای خودش را بازکند و به صدای نسلی تبدیل شود که از بستر موسیقی زیرزمینی برخاست و جای خالی حرف‌های نگفته را پر کرد. نسلی که واقعیت‌های روزمره است نه رویاها، آرزوها یا گذشته از دست رفته.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر