مشکلات پیش آمده برای برخی فیلم‌های سینمایی و توقیف و عدم اعطای پروانه نمایش و اکران به برخی فیلم‌های سینمایی، سینماگران را بر آن داشت تا نگرانی خود را نسبت به رفتارها و رویکردهای معاونت سینما و همچنین دست‌هایی خارج از وزارت ارشاد، اعلام کنند.
به گزارش کلمه، هرچند که با روی کار آمدن دولت روحانی موجی از امید جامعه فرهنگی و سینمایی کشور را دربرگرفت و آنان نیز با حمایت همه‌جانبه از حسن روحانی خود را برای تولیدات با کیفیت بهتر آماده کردند اما اینک پس از گذشت دوسال از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید به نظر می‌رسد جامعه سینمایی کشور هم صبرش به اتمام رسیده و در نامه‌ای به رییس‌جمهور خواستار رسیدگی به وضعیت سینمای کشور شده‌اند.
کانون کارگردانان سینمای ایران در نامه‌ای سرگشاده به حسن روحانی نسبت به وضعیت فرهنگ و هنر و به خصوص سینما ابراز نگرانی کرده است. آنان در این نامه که در خبرآنلاین منتشر شده، ضمن تاکید بر عهد و پیمان خویش با رییس‌جمهور برای رسیدن به اعتدال فرهنگی، نسبت به امنیت صنف و حرفه‌شان ابراز نگرانی کرده‌اند.
آنان نوشته‌اند: «این روزها نگرانیم … نگران امنیت صنف و حرفه‌مان که از جوانب مختلف گرفتار هجمه گروه‌های قلیلی شده است که دیدگاه‌های سلیقه‌ای‌شان را قانون می‌شمارند و نگاه‌های متفاوت ازخود را برنمی‌تابند و برای اهالی سینما، با وجود رعایت همه چهارچوب‌های قانونی، هرروز سد و قائله‌ای در راه ارتباط با مخاطبین حرفه فراهم می‌کنند. موج فراگیر احساس عدم امنیت حرفه‌ای را در اقشار مختلف همکاران‌مان می‌بینیم و نگرانیم چرا که خطر تبدیل تدبیر و همراهی را به بی‌عملی و بی‌تفاوتی و امید گشایش فرهنگی را به یأس و انفعال و گم کردن مسیرِ تعالی، در گذشته و دراین مسیر مشترک، به تجربه دریافته‌ایم.»
حضور روحانی در صدر قوه‌مجریه و شعارهای انتخاباتی او مبنی بر لزوم آزادی‌های اجتماعی به ویژه در حوزه فرهنگ و ادب، باعث افزایش امیدها در اهالی سینما شد. بازگشایی خانه سینما و مجوز به چند فیلم که سال‌ها در گوشه وزارت ارشاد دولت احمدی‌نژاد خاک می‌خوردند، این امیدها را افزایش داد با این حال چنین روندهای رو به رشدی، مدتی بیشتر به طول نیانجامید و بازهم برخورد با برخی فیلم‌ها و کتاب‌ها و تئاترها آغاز شد.
هرچند وزارت ارشاد همچنان بر لزوم آزادی‌‌ها و حمایت از سینماگران تاکید می کند اما به نظر می‌رسد توان مقابله با برخی نهادها را ندارد و در بسیاری از مواقع تسلیم آنها می‌شود.
«عصبانی نیستم» و «خانه پدری» دو فیلمی هستند که در چند ماه اخیر جنجال‌های فراوانی برای نمایش آنها به وجود آمد. «عصبانی نیستم» به کارگردانی رضا درمیشیان که گریزهایی هم به ماجرای حصر داشت، پس از کمکش‌های زیاد، در آخر مجوز نمایش نگرفت. حتی حذف و اصلاح بسیاری از سکانس‌های فیلم هم باعث نشد که مسئولین امر اجازه نمایش این فیلم را صادر کنند. با وجود آنکه این فیلم سینمایی، قرارداد خود را در شهریور ۱۳۹۳ در گروه سینما آفریقا به ثبت رساند و قرار شد پس از اکران فیلم «خواب‌زده‌ها» به نمایش درآید، در مهرماه همان سال، کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با ارسال نامه‌ای به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خواستار عدم صدور مجوز اکران این فیلم و ۷ فیلم دیگر شد که از آنها با عنوان «فیلم‌های مرتبط با فتنه» نام برده شده‌است. به گفته احمد سالک: «برخی فیلم‌ها با این که مجوز فیلمنامه و تولید دریافت کرده‌اند اما در هنگام ساخته شدن، به حاشیه رفته‌اند و نمایش آنها به مصلحت نظام نیست.»
«خانه پدری» به کارگردانی کیانوش عیاری هم به دلیل آنچه خشونت در این فیلم خوانده شد، پس از جنجال‌های زیاد ابتدا مجوز اکران محدود و برای سنین خاص، گرفت اما تنها یک روز توانست بر پرده‌های سینما خودنمایی کند و پس از ورود مجلس به ماجرا، اکران این فیلم لغو شد.
این دو فیلم تنها نمونه‌هایی از فشارها با اهالی سینما هستند که توانستند نظر عموم را به آنچه بر سرشان می‌آید جلب کنند. فیلم‌ها، تئاترها و کنسرت‌های زیادی به همین سرنوشت دچار شدند. فیلم «از رییس‌جمهور پاداش نگیرید» به کارگردانی کمال تبریزی، «مهمونی کامی» به کارگردانی علی احمد‌زاده، «آشغال‌های دوست‌داشتنی» به کارگردانی محسن امیریوسفی که نگاهی به وقایع سال ۸۸ دارد، از جمله فیلم‌هایی است که تا کنون در دولت روحانی موفق به دریافت مجوز نشده‌اند و به گفته بسیاری از کارشناسان امیدی هم به نمایش آنها دیده نمی‌شود.
همین برخوردهای سلبی باعث بروز نگرانی‌هایی در اهالی سینما شده است. آنان در نامه خود به روحانی اینگونه نوشته‌اند: ما نگرانیم ، چراکه می‌بینیم وعده‌های گشایش و تساهل و امید به آینده ، در باور اهالی سینما، غالباً به درهای بسته و سدهای نهاده در راهی ختم شده که روز به روز گسترده‌تر و قطورتر می‌شوند و نمایندگان عالی و مباشران محترم و قانونی شما در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی – اگر نگوئیم رضایتمندانه – در برابر این هجمه‌ها به دفعات سر و شانه خم کرده‌اند.
در ادامه این نامه آمده است: در حفظ حقوق حرفه‌ای‌مان به مرجعیت نهاد متولی فرهنگ کشور در مهمترین پایگاه‌های قانونی میان ما و شما، یعنی شوراهای پروانه ساخت و نمایش، پای بندیم .. اما نگرانیم ، چراکه قریب به اتفاق اهالی سینما را بیشتر از مسئولان عالی ذیربط درگیر حفظ اعتبار و اقتدار این نهادها، درمقابل سلیقه‌های سیاسی نشسته برجای قانون می‌بینیم. و شاهدیم که تزلزل ، دوگانگی بیان و عمل و تسلیم‌های مکرر مسئولان عالی فرهنگی راه را بر بی‌هویتی و بی‌اعتباری این نهادهای قانونی گشوده‌تر کرده و باعث شده هر روز مدعی جدیدی، با نقاب دلسوزی و وابستگی به حوزه‌ها و سازمان‌ها و سلیقه‌های قدرتمند و آشکار و پنهان قدرت‌های در سایه، برافزودن بندی جدید بر دست و پای سینمای ایران، اهتمام ورزد.
کانون کارگردانان سینمای ایران ادامه داده‌اند: همراهی دلسوزانه اهالی سینما در دوران تصدی مسئولان جدید فرهنگی، گواه برآن بوده و هست که ما و شما ، چشم انداز مشترکی داریم که درسایه قانون اساسی چاره‌ای جز اهتمام به تنوع و تکثر در پیمودن مسیر رو به تعالی فرهنگی کشور و ملت‌مان نداریم.. می‌خواهیم دراین راه بمانیم ، اما از سیطره سلیقه‌ها و قدرت‌های پنهان و آشکاری که بازگشت دوران تک صدایی را در سر می پرورانند ، و از عدم قاطعیت همراهان شما در مبارزه با این مهم نگرانیم.
آنان با اشاره به شعارهای روحانی کفته‌اند: گفته‌های موجز و روشن جنابعالی در رابطه با هنر و هنرمند و نقش دولت در تحکیم رابطه فرهنگی و حفظ امنیت صنفی هنرمندان از یادمان نرفته و نخواهد رفت و محترمانه می‌خواهیم که مسیر مشترک‌مان را با تکیه و عمل به آنها هموار گردانید. چراکه ادامه وضعیت موجود و تداوم نشانه‌های عدم توجه قانونی و کافی به امنیت شغلی و اقتصادی اهالی سینما، خطر برآمدن شکافی را دراین مسیر می‌دهد که ادامه همراهی و هم رأیی را با مشکل روبرو خواهد کرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر