جشنواره فیلم لندن از چهارنشبه شب (۸ اکتبر) آغاز به کار کرد و در دوازده روز حدود ۲۵۰ فیلم در چندین سینما در پایتخت بریتانیا به نمایش در خواهد آمد.
در این جشنواره علاوه بر انتخاب آثار برگزیده و موفق جشنواره‌های دیگر، ده‌ها فیلم از سراسر جهان برای نخستین بار به نمایش در می‌آید.
از سینمای ایران و یا کارگردانان ایرانی چند فیلم مانند قصه‌ها حضور دارند که پیشتر معرفی کرده ایم.
از میان ده‌ها فیلم مطرح این جشنواره ده فیلم را (که کارگردان سه تا ایرانی هستند) برگزیده‌ایم.
دختری که تنها در شب به خانه می رود
اگر دنبال تماشای فیلمی درباره یک زن خون آشام ایرانی هستید (نمونه اش در سینمای ایران وجود ندارد)، فیلم دختری که تنها در شب به خانه می رود ساخته آنا لیلی امیرپور، فیلمساز ایرانی مقیم آمریکا را ببینید.
فیلمسازی که علی جعفر، منتقد فیلم سایت اند ساوند و از مسئولان انتخاب فیلم های جشنواره فیلم لندن، او را استعدادی تحسین برانگیز خوانده است.
داستان این فیلم سیاه و سفید که ترکیبی از ژانر فیلم های ترسناک و تریلر است، در یک شهر خیالی پرت و دورافتاده ایران به نام "بد سیتی" که پر از روسپی و معتاد است، اتفاق می افتد.
دختر جوان خون آشامی (با بازی شیلا وند) به دنبال شکار در شهر پرسه می زند و با جوان آس و پاسی به نام آرش که پدرش معتاد است آشنا می شود.
فیلم، نمایش موفقی در جشنوارۀ ساندنس آمریکا داشته و خیلی از منتقدان، فیلمبرداری سیاه و سفید و جنبه های تصویری فیلم را ستوده و با برخی کارهای جیم جارموش مقایسه کرده اند.
خواب زمستانی
نوری بیلگه جیلان، سینماگر ترک، برای سینما دوستان ایرانی چهره آشنایی است. او امسال با فیلم خواب زمستانی که برنده نخل طلای کن بوده به جشنواره فیلم لندن آمده است.
خواب زمستانی، مثل همه کارهای جیلان، فیلمی شاعرانه و تلخ درباره زندگی نمایشنامه نویس متمول و خودخواهی به نام آیدین است که در منطقه ای سرد و کوهستانی در فلات آناتولی، با همسر جوانش، هتلی به نام اتللو را اداره می کند و در فضایی آرام نمایشنامه هایش را می نویسد، اما این فضا نمی تواند برای همیشه آرام بماند.
تنش های آیدین با خواهرش، با همسرش و با روستاییانی که در خانه های اجاره ای او زندگی می کنند، خواب زمستانی را به رغم ریتم کند و آرامش، به فیلمی جذاب و دراماتیک تبدیل کرده است.
نوری جیلان، این فیلم را تحت تاثیر داستان ها و نمایشنامه های آنتوان چخوف، نویسنده بزرگ روس ساخته است.
مادام بوواری
رمان مادام بوواری اثر گوستاو فلوبر، الهام بخش فیلمسازان بسیاری بوده و تا کنون چندین نسخه سینمایی از روی این رمان مشهور ساخته شده است. علاوه بر اقتباس های سینمایی؛ چند مجموعه تلویزیونی نیز از روی مادام بوواری ساخته شده است.
اینک آخرین اقتباس از روی این شاهکار ادبی زبان فرانسه را فیلمساز فرانسوی سوفی بارتز ارائه کرده که در بخش "عشق" جشنواره فیلم لندن به نمایش درمی آید.
در این فیلم میا واسی کوفسکا (بازیگر فیلم های همزاد و نقشه ستارگان)، نقش اِما بوواری را بازی می کند؛ دختر روستایی جاه طلبی که زندگی و ازدواجش با پزشکی بورژوا، او را راضی نمی کند و انتظارات سیری ناپذیری از دنیا و زندگی دارد و خواهان زیبایی، ثروت و عشق است.
زنی که ایده‌آل‌های خیال‌بافانه و جاه طلبانه او و رفتارش با ارزش های اخلاقی متعارف جامعۀ بورژوایی قرن نوزدهمی فرانسه نمی خواند و او را به سمت فاجعه می برد.
خدای سفید
فیلم خدای سفید ساخته کورنل موندورژو از مجارستان که جایزه بهترین فیلم بخش نوعی نگاه جشنواره کن امسال را دریافت کرد، فیلمی تمثیلی و نمادگرا درباره شهری است که مورد حمله سگ های درنده و وحشی خیابانی قرار می گیرد.
سگ هایی که به خاطر رفتار خشن و تحقیرآمیز اربابان سفید خود و مقامات شهری، شورش کرده و بعد از پاره کردن زنجیرهای خود به خیابان ها ریخته و انتقام خود را از پلیس، ماموران شهرداری و اربابان خود می گیرند.
در این میان دختر ۱۳ ساله ای به نام لیلی با عشقش به سگ ها و با نوای آرامبخش شیپورش، سعی می کند این سگ های درنده را آرام کند. خدای سفید به زبان تمثیلی، نقد تندی بر جامعه و تمدن اروپایی (ارباب سفید) است که خود را برتر از تمدن ها و نژادهای دیگر پنداشته و به تحقیر دیگران می پردازد.
ماکوندو
فیلم ماکوندو به کارگردانی سودابه مرتضایی، فیلمساز ایرانی مقیم اتریش، دربارۀ مهاجران چچنی است که در کمپ های پناهندگی حومه پایتخت وین به نام ماکوندو زندگی می کنند.
این فیلم که نخستین تجربه سینمایی بلند سودابه فضائلی است، داستان پسر چچنی ۱۱ ساله ای به نام رمضان است که پدرش در جنگ های داخلی چچن مفقود شده و او به همراه مادر و خواهرش به اتریش پناهنده شده است.
تا اینکه روزی مردی از راه می رسد و ادعا می کند که پدر اوست. داستان فیلم که زندگی کودکی است که از جنگ می گریزد و به سرزمین غریبه ای پناه می برد، یادآور باشو غریبه کوچک بهرام بیضایی است که با نگاه مستندگونه مرتضایی تصویر شده است.
سودابه مرتضایی، بیشتر مستندساز است و پیش از این مستندهای در بازار جنسیت (با موضوع زنان صیغه ای در ایران) و فرزندان پیامبر را ساخته است.
لویاتان
آندری زویاگینتسف (کارگردان بازگشت و تبعید)، از سینماگران مولف سینمای معاصر روسیه است که آثارش یادآور رمان های داستایوفسکی و فیلم های تارکوفسکی و برگمن است.
او در فیلم لویاتان، با برداشتی آزادانه از کتاب تامس هابز (لویاتان) و تورات، جامعه امروز روسیه و فساد سیاسی و اخلاقی حاکم بر آن را مورد نقد قرار داده است.
فیلمی که جایزه بهترین فیلمنامه را در جشنواره فیلم کن امسال به دست آورد. کولیا، مکانیک اتومبیلی است که همه، از شهردار فاسد شهر گرفته تا همسر جوانش لیلیا، بهترین دوستش (دیمتری) و پسرش(روما) در برابر او ایستاده و به او خیانت می کنند.
گوئروس
گوئروس ساخته آلونزو روئز پالاشس، با همه فیلم هایی که تا کنون از سینمای جدید مکزیک با مایه هایی دربارۀ فقر، مواد مخدر، گانگسترهای بی رحم و خشونت بی اندازه دیده اید، متفاوت است.
فیلمی سیاه و سفید و کم هزینه که روئیز پالاسیوس آن را در طی ده سال و بر اساس تجربه های شخصی اش ساخته است و داستان چند جوان دانشجوی مکزیکی را روایت می کند که در زمان اوج اعتصاب های دانشجویی مکزیک در سال ۱۹۹۹، با اتومبیل قراضه شان در جاده های مکزیکوسیتی به دنبال یک خواننده موسیقی گمنام قدیمی می گردند که به گفته پدر توماس (یکی از جوان ها)، ترانه هایش باب دیلن را به گریه انداخته است.
فیلم روایت متعارف و سرراستی ندارد اما شخصیت ها، فضاها و موسیقی فیلم، کشش زیادی برای دنبال کردن دارند.
قصه های وحشی
قصه های وحشی، کمدی سیاه دامیان زیفرون که پدرو آلمادوار، فیلمساز سرشناس اسپانیایی آن را تهیه کرده، نماینده سینمای آرژانتین در اسکار امسال است. فیلمی که از شش اپیزود بدون ارتباط با هم تشکیل شده که تم مشترک همه آنها خشونت و رفتار وحشیانه است.
فیلمساز در هر اپیزود، داستان کوتاهی را دربارۀ واکنش‌های خشونت‌آمیز آدم ها در موقعیت های خاص روایت می‌کند.
طنز سیاه فیلم و نگاه انتقادی زیفرون به جامعۀ امروز آرژانتین و فساد سیاسی، اخلاقی و خشونت این جامعه غافلگیرکننده است و بسیاری از منتقدان سینمایی، شانس آن را برای دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان بسیار بالا می دانند.
رفتار مناسب
امسال چند فیلم از ساخته های سینماگران ایرانی ساکن خارج از ایران در جشنواره فیلم لندن نمایش داده می شود که یکی از آنها رفتار مناسب ساخته دزیره اخوان فیلمساز جوان ایرانی ساکن آمریکاست.
در این فیلم که در قالب کمدی ساخته شده و در بخش "خنده" جشنواره نشان داده می شود، دزیره اخوان، خود نقش دختر دوجنسگرا به نام شیرین را بازی می کند که با هویت جنسی اش در یک خانواده سنتی در چالش است.
دزیره که خود در نیویورک بزرگ شده، دشواری های یک دختر جوان ایرانی را برای یافتن هویت جنسی اش در یک خانوادۀ سنتی و محافظه کار ایرانی، در قالب کمدی مفرحی به تصویر کشیده است.
پازولینی
۳۹ سال پس از مرگ فجیع پیر پائولو پازولینی، شاعر، فیلمساز و نظریه پرداز سرشناس سینمای ایتالیا، اینک ابل فررا، سینماگر آمریکایی روزهای آخر زندگی و مرگ این فیلمساز را به تصویر کشیده است.
فیلم با نماهایی از پشت صحنه فیلم سالو، آخرین ساخته پازولینی (درباره فاشیسم) شروع می شود و بعد از آن به زندگی پازولینی، ارتباط او با مادرش، مصاحبه های جنجالی اش با روزنامه های ایتالیایی، ارتباطات همجنس خواهانه اش با جوانان ولگرد و خیابانی و نامه نگاری او با آلبرتو موراویا، نویسنده معروف ایتالیایی درباره رمان ناتمام نفت می پردازد.
بخش هایی از آثار فیلم نشده پازولینی یعنی رمان نفت و فیلمنامه پورنو-تئو-کُلوسال نیز بازسازی شده است. ویلم دفو، بازیگر سرشناس آمریکایی، نقش پازولینی را در این فیلم بازی می کند و آدریانا استی، بازیگر فیلم اکاتونه پازولینی، نقش مادر او را به عهده دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر